یَا عَزِیز ذُو الْعِزِّ وَ الِاقْتِدَارِ أَعِزَّنِی

یَا عَزِیز ذُو الْعِزِّ وَ الِاقْتِدَارِ أَعِزَّنِی

ای توانا، صاحب جلال و قدرت، مرا گرامی بدار

صفت «عزیز» ، فعیل به معناى فاعل از مادّه «عزز» است و بر شدّت و قوّت و آنچه همانند چیرگى و قهر است، دلالت دارد. در نام هاى خداى متعال ، عزیز ، یعنى چیره نیرومندى که مغلوب نمى شود.

عزیز ، در قرآن و حدیث

در قرآن کریم ، صفت «عزیز» ، در کنار صفت «حکیم» ، ۴۷ بار و در کنار صفت «رحیم» ، سیزده بار و با صفت «علیم» ، شش بار و با صفت «قوى» ، هفت بار و با صفت «ذو انتقام» ، چهار بار و با صفت «غفّار» ، سه بار و با صفت «حمید» ، سه بار و با صفت «غفور» ، دو بار و با هر یک از صفات «وهّاب» و «مقتدر» ، یک بار به کار رفته است و یک بار هم به این شکل آمده است :  «فرمان رواى بسیار پاک، سلام، ایمنى بخش، نگاهبان، عزیز و چیره» .

 از منظر آیات و احادیث ، عزّت ، یکسره از آنِ خداست و عزّت مطلق ، منحصر در اوست؛ زیرا هر عزیزى جز او ذلیل است.