آیات شفاء در قرآن کریم

بر اساس آموزه های وحیانی اسلام،( ذکر ) حتی زبانی آن - آثاری دارد که البته اگر با (ذکر) قلبی همراه شود، تاثیر فوری بجا می گذارد. از این رو بخشی از روایات به تبیین تاثیر اذکار برای حل مشکلات و گرفتاری ها و یا درمان دردها اختصاص یافته و در این باره کتابها و یاد داشتهای فراوان هم نگارش یافته است. اینجانب در این مورد با مراجعه به آموزه های روایی بر آنم که تاثیر برخی ازآیات قرآنی و اذکار را در زندگی بشر تبیین کنم.

هفت آیه شفابخش قرآن جهت شفای بیماری ها

قرائت این هفت آیه برای شفای بیمار توصیه شده است و آن آیات به شرح زیر است.

آیه 57 سوره یونس

 یا أَیهَا النَّاسُ قَدْ جَاءتْکم مَّوْعِظَةٌ مِّن رَّبِّکمْ وَشِفَاء لِّمَا فِی الصُّدُورِ وَهُدًی وَرَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِینَ

 ای مردم به یقین برای شما از جانب پروردگارتان اندرزی و درمانی برای آنچه در سینه هاست و رهنمود و رحمتی برای گروندگان [به خدا] آمده است.

 آیه 14 سوره توبه

 قَاتِلُوهُمْ یعَذِّبْهُمُ اللّهُ بِأَیدِیکمْ وَیخْزِهِمْ وَینصُرْکمْ عَلَیهِمْ وَیشْفِ صُدُورَ قَوْمٍ مُّؤْمِنِینَ

 با آنان بجنگید خدا آنان را به دست شما عذاب و رسوایشان می کند و شما را بر ایشان پیروزی می بخشد و دلهای گروه مؤمنان را خنک می گرداند.

 آیه 80 سوره شعرا

 وَإِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ یشْفِینِ

 و چون بیمار شوم او مرا درمان می بخشد.

 آیه 44 سوره فصلت

 وَلَوْ جَعَلْنَاهُ قُرْآنًا أَعْجَمِیا لَّقَالُوا لَوْلَا فُصِّلَتْ آیاتُهُ أَأَعْجَمِی وَعَرَبِی قُلْ هُوَ لِلَّذِینَ آمَنُوا هُدًی وَشِفَاء وَالَّذِینَ لَا یؤْمِنُونَ فِی آذَانِهِمْ وَقْرٌ وَهُوَ عَلَیهِمْ عَمًی أُوْلَئِک ینَادَوْنَ مِن مَّکانٍ بَعِیدٍ

 و اگر [این کتاب را] قرآنی غیر عربی گردانیده بودیم قطعا می گفتند چرا آیه های آن روشن بیان نشده کتابی غیر عربی و [مخاطب آن] عرب زبان هستند- بگواین [کتاب] برای کسانی که ایمان آورده اند رهنمود و درمانی است و کسانی که ایمان نمی آورند در گوشهایشان سنگینی است و قرآن برایشان نامفهوم است و [گویی] آنان را از جایی دور ندا می دهند.

 آیه 82 سوره اسراء

 وَنُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاء وَرَحْمَةٌ لِّلْمُؤْمِنِینَ وَلاَ یزِیدُ الظَّالِمِینَ إَلاَّ خَسَارًا

 و ما آنچه را برای مؤمنان مایه درمان و رحمت است از قرآن نازل می کنیم و[لی] ستمگران را جز زیان نمی افزاید.

 آیه 69 سوره نحل

 ثُمَّ کلِی مِن کلِّ الثَّمَرَاتِ فَاسْلُکی سُبُلَ رَبِّک ذُلُلًا یخْرُجُ مِن بُطُونِهَا شَرَابٌ مُّخْتَلِفٌ أَلْوَانُهُ فِیهِ شِفَاء لِلنَّاسِ إِنَّ فِی ذَلِک لآیةً لِّقَوْمٍ یتَفَکرُونَ

 سپس از همه میوه ها بخور و راه های پروردگارت را فرمانبردارانه بپوی [آنگاه] از درون [شکم] آن شهدی که به رنگ های گوناگون است بیرون می آید در آن برای مردم درمانی است راستی در این [زندگی زنبوران] برای مردمی که تفکر می کنند نشانه [قدرت الهی] است.

سوره مبارکه حشر

هرگاه این سوره قرآن کریم را با خلوص بر بیمار بخوانند انشاءالله شفابخش است. در روایتی از نبی مکرم اسلام (صلی الله علیه وآله وسلم) آمده است: هنگام قرائت سه ایه آخر سوره حشر دست را بر سر بگذارید و آیات را قرائت نمایید که این دستور جبرئیل است از جانب خداوند. و این عمل شفای همه بیماری هاست به جز مرگ.

در زبده الدعوات روایت کرده است که رسول خدا ((صلی الله علیه وآله وسلم)) به خانه حضرت فاطمه (سلام الله علیها) آمد. امام حسن را بیمار یافت و این منظره بر آن حضرت خیلی گران آمد. جبرئیل نازل شد و گفت: یا محمد تعلیم کنم تو را دعایی که با آن فرزندت از ناخوشی خلاص گردد، پس خواند:

" اللهم لا اله الا انت العلی العظیم ذو السلطان القدیم و المن العظیم و الوجه الکریم "

” لا اله الا انت العلی العظیم ولی الکلمات التامات و الدعوات المستجابات خل ما اصبح. "

پس حضرت این دعا را خواند و دست خود را بر پیشانی امام حسن(ع) گذاشت و شفا یافت.

همچنین در جواهر القرآن آمده است هر که بیمار باشد و این دعا را در آن بیماری چهل مرتبه بخواند، به امید خدا شفا پیدا کند.

” لا اله الا انت سبحانک انی کنت من ظالمین " اگر در آن مریضی بمبرد ثواب شهدا را دریابد و اگر صحت یابد گناهان وی آمرزیده گردد.

 آیت الله هادوی تهرانی (دامت برکاته) با اشاره به دعاهایی که می توان آن ها را برای شفای بیماران خواند، چنین گفته است: در نهم آبان سال 1365 هجری شمسی، مصادف با 26 صفر المظفر 1407 هجری قمری، در حرم مطهر حضرت فاطمه معصومه (سلام الله علیها)، حضرت آیت الله العظمی بهجت (رضوان الله علیه) برای شفای دخترم این دعا را به بنده آموختند:

«اللَّهُمَّ اشْفِها بِشِفَائِکَ وَ دَاوِها بِدَوَائِکَ وَ عَافِها بِعَافیَتِک» را سه بار تکرار می کنید و سپس می گویید: «بالامام الکاظم (علیه السلام) فَإِنِّها أمتک وَ بِنتُ عَبْدِکَ»

این دعا موجب شفای دخترم شد.

مصادیقی از اذکار قرآنی برای درمان

در روایات برخی از کلمات و جملات به عنوان اذکار درمانی برای دردهای خاص مطرح شده است که در اینجا به برخی از آنها اشاره می شود.

امام صادق(علیه السلام) می فرماید:  عَجِبْتُ لِمَنْ فَزِعَ مِنْ أَرْبَعٍ کَیْفَ لَا یَفْزَعُ إِلَی أَرْبَعٍ؛ تعجب می کنم از کسی که از چهارچیز می ترسد ولی به چهار چیز پناه نمی برد.

1. ذکر قرآنی برای ترس از دشمن: عَجِبْتُ لِمَنْ خَافَ کَیْفَ لَا یَفْزَعُ إِلَی قَوْلِهِ عَزَّ وَ جَلَّ حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَکِیلُ فَإِنِّی سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یَقُولُ بِعَقِبِهَا فَانْقَلَبُوا بِنِعْمَهٍ مِنَ اللَّهِ وَ فَضْلٍ لَمْ یَمْسَسْهُمْ سُوءٌ؛(آل عمران، آیات ۱۷۳ و ۱۷۴) در شگفتم از کسی که از دشمن می ترسد چرا به قول خدا پناه نمی برد که فرمود: «حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَکِیلُ»؛ چون شنیدم خدا دنبالش فرمود: با نعمت و فضل خدا برگشتند، بدی به آنها

نرسید.

2. ذکر قرآنی برای اندوه و غم و هم: وَ عَجِبْتُ لِمَنِ اغْتَمَّ کَیْفَ لَا یَفْزَعُ إِلَی قَوْلِهِ تَعَالَی لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَکَ إِنِّی کُنْتُ مِنَ الظَّالِمِینَ فَإِنِّی سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یَقُولُ بِعَقِبِهَا فَاسْتَجَبْنا لَهُ وَ نَجَّیْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ کَذلِکَ نُنْجِی الْمُؤْمِنِینَ؛ (انبیاء، آیات ۸۷ و ۸۸) در شگفتم از کسی که اندوهناک است چرا پناه نمی برد به گفتار خدا «لا إِلهَ إِلَّا أَنْتَ سُبْحانَکَ إِنِّی کُنْتُ مِنَ الظَّالِمِینَ»، نیست معبود به حقی جز ذات الله که پاک و منزه هستی تو و من از ستمکاران هستم، زیرا شنیدم خداوند در دنبال آن می فرماید: در خواست هایش را اجابت کردیم و از اندوه رهائی اش دادیم و این گونه مؤ منان را می رهانیم.

3. ذکر قرآنی از مکر: وَ عَجِبْتُ لِمَنْ مُکِرَ بِهِ کَیْفَ لَا یَفْزَعُ إِلَی قَوْلِهِ تَعَالَی وَ أُفَوِّضُ أَمْرِی إِلَی اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِیرٌ بِالْعِبادِ فَإِنِّی سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یَقُولُ بِعَقِبِهَا فَوَقاهُ اللَّهُ سَیِّئاتِ ما مَکَرُوا(غافر، آیات ۴۴ و ۴۵)؛ در شگفتم از کسی که گرفتار مکار و بداندیش است، چرا به این گفته خدا پناه نمی برد: «وَ أُفَوِّضُ أَمْرِی إِلَی اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِیرٌ بِالْعِبادِ» کار خود را به خداوند واگذار نمودم زیرا خداوند به بندگان بینا است؛ چون شنیدم که خداوند دنبالش می فرماید: خداوند او را از بدی هایی که درباره او اندیشه داشتند - حفظ نمود.

4. ذکر قرآنی برای آرامش و گشایش: وَ عَجِبْتُ لِمَنْ أَرَادَ الدُّنْیَا وَ زِینَتَهَا کَیْفَ لَا یَفْزَعُ إِلَی قَوْلِهِ تَعَالَی ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّهَ إِلَّا بِاللَّهِ فَإِنِّی سَمِعْتُ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یَقُولُ بِعَقِبِهَا إِنْ تَرَنِ أَنَا أَقَلَّ مِنْکَ مالًا وَ وَلَداً فَعَسی رَبِّی أَنْ یُؤْتِیَنِ خَیْراً مِنْ جَنَّتِکَ الْآیَهَ وَ عَسَی مُوجِبَهٌ؛ در شگفتم از کسی که خواستار دنیا و آرامش آن است چرا به گفته خداوند پناه نمی برد: «ما شاءَ اللَّهُ لا قُوَّهَ إِلَّا بِاللَّهِ»؛ هر چه خدا خواست همان می شود، قدرت و نیروئی نیست جز به خواست خدا؛ زیرا شنیدم که خداوند در ادامه آن می فرماید: اگرچه می بینی اکنون دارائی و فرزند من از تو کمتر است، امید است خدا بهتر از باغ تو به من دهد. عسی معنی مثبت می دهد یعنی خدا عطا می کند. (من لایحضره الفقیه؛ شیخ صدوق؛ ج ۴؛ ص ۳۹۲؛ بحار الانوار، ج ۹۳، ص ۱۸۴، حدیث۱؛ امالی شیخ صدوق، مجلس دوم، حدیث ۲)

5. ذکر قرآنی برای رهایی از ضرر و مرض: در روایتی دیگر از پیامبر(ص) نقل است که فرمود: عجبت لمن ابتلی باربع کیف یغفل عن اربع؛ تعجب از کسی که به چهار چیز مبتلا می شود چگونه از چهار چیز غافل می شود. عجبت لمن ابتلی بالضر کیف یغفل عنه أن یقول: « رب أَنِّی مَسَّنِیَ الضُّرُّ وَأَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ» (انبیاء، آیه ۸۳)؛ تعجب می کنم از کسی که مبتلا به ضرر است و از این ذکر الهی غافل است که خداوند در قرآن فرمود: «رب أَنِّی مَسَّنِیَ الضُّرُّ وَأَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ»؛ چراکه خداوند در ادامه اش فرمود: فَاسْتَجَبْنَا لَهُ فَکَشَفْنَا مَا بِهِ مِنْ ضُرٍّ وَآتَیْنَاهُ أَهْلَهُ وَمِثْلَهُمْ مَعَهُمْ رَحْمَهً مِنْ عِنْدِنَا وَذِکْرَی لِلْعَابِدِینَ

(انبیاء، آیه ۸۴)