دعای سیفی صغیر چه خواصی دارد و در چه مواردی خوانده می شود؟
قبل از هرچیز، خواص دعای سیفی صغیر را متذکر می شویم:
1. از علی ـ علیه السّلام ـ نقل شده است. هرکس دِین و قرض داشته باشد و این دعا را به جهت ادای دین بخواند خدای تبارک و تعالی از خزانة غیبش دین او را اداء نموده، و او آسوده گردد.
2. هرکس آن را در سفر یا حضر بخواند آفتی به او نرسد.
3. و اگر دعا را نوشت و با خودش حمل کند، از شرّ دشمن و دزد و راهزن و هر مفسدی در امان باشد. و اگر این دعا را با شکر یا آبی که از نهری جاری برداشته اند، بخواند و آن را بخورد، باب سعادت بر روی او گشوده شود و اسباب سفر برایش به بهترین وجه فراهم گشته و همنشینی نیک قرین او گردد.
4. خواندن این دعا موجب رستگاری در دو جهان می گردد.
و باز از آن حضرت نقل شده است که فرمودند: در اثنای خواندن دعای سیفی مُلهِم به این حکمت شدم و دانستم که هر خاصیتی در دعای سیفی کبیر است در این کلمات نیز هست.
5. عرفاء می فرمایند: هرکس این کلمات (دعای سیفی) را هر روز یک بار بخواند، از سرّ توحید چیزی بر او منکشف گردد که «لا عینٌ رأت، و لا اُذُن سمعمت» [1] یعنی هیچ چشمی نبیند و هیچ گوشی نشنود . و هرکس صدبار بخواند، صاحب کشف(مکاشفه) می گردد و از اهل یقین می شود. و این کلمات شریفه به جهت داشتن مقاصد و مضامین عالیه توحیدی، تأثیر بسزایی در دل آدمی دارد. و اگر بعد از دعای سیفی کبیر[2] خوانده شود در سرعت اجابت بسیار مجرّب است.[3]
دعای سیفی صغیر در کلمات بزرگان و عارفان
1. مرحوم سید هاشم حدّاد. یکی از عرفاء بزرگ، نظرش این بوده که این دعا، آنقدر مضامین قدرتی و سلطنتی دارد که موجب قبض و تنگی صدر می گردد. و نباید بدون اجازه استاد خوانده شود. یعنی معلوم می شود که باید انسان مراحلی از عرفان و سیر و سلوک را بپیماید تا لیاقت و توان خواندن چنین دعائی را داشته باشد. چنان که نقل شده، مرحوم قاضی، به شاگردان خصوصی اجازه می دادند، این دعا را بخوانند.
2. ولی آیة الله مرعشی (ره) و همچنین آیة الله کشمیری، هم خودشان می خوانده اند و به افراد هم توصیه می کرده اند.
طریقه ختم دعای قاموس,ختم دعای قاموس
خواندن دعای قاموس موجب رستگاری در دو جهان می گردد
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانیاش همیشگى است
رَبِّ أَدْخِلْنِی فِی لُجَّةِ بَحْرِ أَحَدِیَّتِکَ وَ طَمْطَامِ یَمِّ وَحْدَانِیَّتِکَ وَ قَوِّنِی بِقُوَّةِ سَطْوَةِ سُلْطَانِ فَرْدَانِیَّتِکَ حَتَّى أَخْرُجَ إِلَى فَضَاءِ سَعَةِ رَحْمَتِکَ وَ فِی وَجْهِی لَمَعَاتُ بَرْقِ الْقُرْبِ مِنْ آثَارِ حِمَایَتِکَ مَهِیبا بِهَیْبَتِکَ عَزِیزاً بِعِنَایَتِکَ مُتَجَلِّلاً مُکَرَّما بِتَعْلِیمِکَ وَ تَزْکِیَتِکَ وَ أَلْبِسْنِی خِلَعَ الْعِزَّةِ وَ الْقَبُولِ وَ سَهِّلْ لِی مَنَاهِجَ الْوُصْلَةِ وَ الْوُصُولِ وَ تَوِّجْنِی بِتَاجِ الْکَرَامَةِ وَ الْوَقَارِ وَ أَلِّفْ بَیْنِی وَ بَیْنَ أَحِبَّائِکَ فِی دَارِ الدُّنْیَا وَ دَارِ الْقَرَارِ وَ ارْزُقْنِی مِنْ نُورِ اسْمِکَ هَیْبَةً وَ سَطْوَةً تَنْقَادُ لِیَ الْقُلُوبُ وَ الْأَرْوَاحُ وَ تَخْضَعُ لَدَیَّ النُّفُوسُ وَ الْأَشْبَاحُ یَا مَنْ ذَلَّتْ لَهُ رِقَابُ الْجَبَابِرَةِ وَ خَضَعَتْ لَدَیْهِ أَعْنَاقُ الْأَکَاسِرَةِ لا مَلْجَأَ وَ لا مَنْجَى مِنْکَ إِلا إِلَیْکَ وَ لا إِعَانَةَ إِلا بِکَ وَ لا اتِّکَاءَ إِلا عَلَیْکَ ادْفَعْ عَنِّی کَیْدَ الْحَاسِدِینَ ،
پروردگارا مرا در ژرفاى دریاى یگانگى ات، و در میان اقیانوس یکتایى ات وارد ساز، و با نیروى چیرگى سلطنت تنهاى ات توانمند گردان تا به فضاى بیکران رحمتت درآیم، درحالى که در چهره ام درخشندگی های پرتو قرب از آثار حمایتت فروزان باشد و به شوکتت پرشکوه باشم، و به عنایتت عزیز باشم، و به آموزش و پرورشت بزرگ و بزرگوار باشم، خدایا خلعت هاى عزّت و قبولى را بر من بپوشان، و برایم راه هاى پیوند و پیوستگى را هموار کن، و به تاج کرامت و وقار تاجدارم نما، و میان من و شیفتگانت در دنیا و آخرت پیوند انداز، و از نور نامت شوکت و قوّتى به من عنایت کن که دلها و جانها مطیع من گردند، نفوس و بدنها نزد من فروتن شوند، اى آن که گردن گردنکشان برایش خوار گشته، و پادشاهان در پیشگاهش فروتن شده اند، پناهگاه و راه رهایى از تو جز به تو نیست و کمکى نیست جز از تو، و تکیه گاهى نیست جز بر تو، خدایا! بداندیشى حسودان،
وَ ظُلُمَاتِ شَرِّ الْمُعَانِدِینَ وَ ارْحَمْنِی تَحْتَ سُرَادِقَاتِ عَرْشِکَ یَا أَکْرَمَ الْأَکْرَمِینَ أَیِّدْ ظَاهِرِی فِی تَحْصِیلِ مَرَاضِیکَ وَ نَوِّرْ قَلْبِی وَ سِرِّی بِالاطِّلاعِ عَلَى مَنَاهِجِ مَسَاعِیکَ إِلَهِی کَیْفَ أَصْدُرُ عَنْ بَابِکَ بِخَیْبَةٍ مِنْکَ وَ قَدْ وَرَدْتُهُ عَلَى ثِقَةٍ بِکَ وَ کَیْفَ تُؤْیِسُنِی [تُوئِسُنِی ] مِنْ عَطَائِکَ وَ قَدْ أَمَرْتَنِی بِدُعَائِکَ وَ هَا أَنَا مُقْبِلٌ عَلَیْکَ مُلْتَجِئٌ إِلَیْکَ بَاعِدْ بَیْنِی وَ بَیْنَ أَعْدَائِی کَمَا بَاعَدْتَ بَیْنَ أَعْدَائِی اخْتَطِفْ أَبْصَارَهُمْ عَنِّی بِنُورِ قُدْسِکَ وَ جَلالِ مَجْدِکَ إِنَّکَ أَنْتَ اللَّهُ الْمُعْطِی جَلائِلَ النِّعَمِ الْمُکَرَّمَةِ لِمَنْ نَاجَاکَ بِلَطَائِفِ رَحْمَتِکَ یَا حَیُّ یَا قَیُّومُ یَا ذَا الْجَلالِ وَ الْإِکْرَامِ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى سَیِّدِنَا وَ نَبِیِّنَا مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ أَجْمَعِینَ الطَّیِّبِینَ الطَّاهِرِینَ
و تیرگی هاى شرّ دشمنان را از من دور کن، و به من مهر ورز زیر سراپرده هاى عرشت، اى گرامى ترین گرامیان، ظاهر هستى ام را در به دست آوردن خشنودیت تأیید کن، و قلب و نهادم را با آگاهى بر راه هاى رسیدن به پیشگاهت روشن فرما.
خدایا چگونه از در خانه ات مأیوس و ناامید بازگردم درحالى که با اعتماد به تو وارد آن شدم، و چگونه از عطایت ناامیدم میکنی درحالیکه مرا به دعا در پیشگاهت فرمان دادى، اینک به تو روى آورده ام و از تو پناه می جویم بین من و دشمنانم دورى انداز، چنان که بین دشمنانم دورى انداختى، به نور پاک و عظمت و بزرگوارى ات دیدگان دشمنانم را از دین من نابینا کن، به یقین تو خداى عطابخش نعمت هاى بزرگ و باارزش به بندگان نجواگر خویش هستى، که با لطائف رحمتت تو را مى خوانند، اى زنده، اى پاینده اى صاحب بزرگ و کرامت و درود خدا بر مولاى ما و پیامبر ما محمّد و بر خاندان پاک و پاکیزه اش همه و همه.
پی نوشت ها:
[1] . نه چشمی و نه گوشی شنیده است.
[2] . منظور از سیفی کبیر حرز یمانی می باشد.
[3] . نصر اللهی، محمد ابراهیم، کتاب هزار و یک ختم، انتشارات تهذیب، ص135، با تقریظ آیة الله سید عباس کاشانی.
قبل از هرچیز، خواص دعای سیفی صغیر را متذکر می شویم:
1. از علی ـ علیه السّلام ـ نقل شده است. هرکس دِین و قرض داشته باشد و این دعا را به جهت ادای دین بخواند خدای تبارک و تعالی از خزانة غیبش دین او را اداء نموده، و او آسوده گردد.
2. هرکس آن را در سفر یا حضر بخواند آفتی به او نرسد.
3. و اگر دعا را نوشت و با خودش حمل کند، از شرّ دشمن و دزد و راهزن و هر مفسدی در امان باشد. و اگر این دعا را با شکر یا آبی که از نهری جاری برداشته اند، بخواند و آن را بخورد، باب سعادت بر روی او گشوده شود و اسباب سفر برایش به بهترین وجه فراهم گشته و همنشینی نیک قرین او گردد.
4. خواندن این دعا موجب رستگاری در دو جهان می گردد.
و باز از آن حضرت نقل شده است که فرمودند: در اثنای خواندن دعای سیفی مُلهِم به این حکمت شدم و دانستم که هر خاصیتی در دعای سیفی کبیر است در این کلمات نیز هست.
5. عرفاء می فرمایند: هرکس این کلمات (دعای سیفی) را هر روز یک بار بخواند، از سرّ توحید چیزی بر او منکشف گردد که «لا عینٌ رأت، و لا اُذُن سمعمت» [1] یعنی هیچ چشمی نبیند و هیچ گوشی نشنود . و هرکس صدبار بخواند، صاحب کشف(مکاشفه) می گردد و از اهل یقین می شود. و این کلمات شریفه به جهت داشتن مقاصد و مضامین عالیه توحیدی، تأثیر بسزایی در دل آدمی دارد. و اگر بعد از دعای سیفی کبیر[2] خوانده شود در سرعت اجابت بسیار مجرّب است.[3]
دعای سیفی صغیر در کلمات بزرگان و عارفان
1. مرحوم سید هاشم حدّاد. یکی از عرفاء بزرگ، نظرش این بوده که این دعا، آنقدر مضامین قدرتی و سلطنتی دارد که موجب قبض و تنگی صدر می گردد. و نباید بدون اجازه استاد خوانده شود. یعنی معلوم می شود که باید انسان مراحلی از عرفان و سیر و سلوک را بپیماید تا لیاقت و توان خواندن چنین دعائی را داشته باشد. چنان که نقل شده، مرحوم قاضی، به شاگردان خصوصی اجازه می دادند، این دعا را بخوانند.
2. ولی آیة الله مرعشی (ره) و همچنین آیة الله کشمیری، هم خودشان می خوانده اند و به افراد هم توصیه می کرده اند.
انواع ختم دعای شریف سیفی صغیر
مرحوم نراقی در کتاب شریف خزائن،[4] ختم های مختلفی را برای آن ذکر کرده اند، که از جمله آن:
1. نود و نه (99) مرتبه در 99 روز می باشد. و به افرادی هم که توصیه کرده اند، بعد از انجام آن به نتیجه هم رسیده اند و به مدت 43 روز جواب گرفته اند و دشمنانشان نابوده شده اند. و از کلمات علماء و بزرگان به دست می آید که برای رفع دشمنی و نابودی آن خیلی مؤثر است.
2. هکذا در کتاب خزائن آورده اند که: 99 مرتبه در طول 9 روز خوانده شود.
3. و هم چنین 99 مرتبه در طول سه روز هم سفارش شده است که ختم صغیر می نامند.
دعای سیفی صغیر چه دعایی است؟
در این مورد اقوال مختلف است، مرحوم ثقة الاسلام نوری، در صحیفة ثانیه علویه می فرمایند: از دعاهای علی ـ علیه السّلام ـ سیفی صغیر می باشد که همان دعای قاموس می باشد. و ایشان می فرمایند این دعا در شهرت، کمتر از مناجات خمسة عشر نیست. و در کلمات ارباب علمات و تسخیرات، آثار عجیبی برای آن ذکر شده است.
و هم چنین صالح جوهرچی در کتاب «ضیاء الصالحین»، دعای قاموس را همان سیفی صغیر می دانند. منتهی متن این دعای شریف متفاوت است. یعنی متنی که در خزائن مرحوم نراقی آمده با متن مفاتیح و صحیفة علویه فرق می کند چنان که مرحوم شیخ عباس قمی در کتاب مفاتیح الجنان به نقل از صحیفه ثانیه علویه می فرمایند: منظور از دعای سیفی صغیر، همان دعای قاموس قدرت می باشد.
معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر:
1ـ هزار و یک ختم، چاپ دوّم، ص 135، انتشارات تهذیب، مؤلف: محمد ابراهیم نصرالهی بروجردی، با تقریظ آیة الله سید عباس کاشانی.
2ـ روح و ریحان، صحبت جانان، مؤلف: سید علی اکبر صداقت (در مورد احوالات آیة الله کشمیری).
3ـ و می توان به کتابهای مفاتیح الجنان، صحیفه ثانیه علویه، ضیاء الصالحین هم مراجعه کرد.
پی نوشت ها:
[1] . نه چشمی و نه گوشی شنیده است.
[2] . منظور از سیفی کبیر حرز یمانی می باشد.
[3] . نصر اللهی، محمد ابراهیم، کتاب هزار و یک ختم، انتشارات تهذیب، ص135، با تقریظ آیة الله سید عباس کاشانی.
[4] . نراقی، کتاب خزائن، چاپ قدیم، ص286.
متن کامل حرز یمانی امام علی (ع) – حرز یمانی دعای تاثیرگذار و سریع‌الاجابه
حِرز یمانی یکی از دعاهای مشهور که به چند طریق از امام علی(ع) نقل شده و به جهت این که امیر المؤمنین این دعا را به فردی از یمن تعلیم داد به دعای یمانی و به جهت این که اثر این دعا برای نابود کردن دشمن مانند شمشیر عمل می‌کند به دعای سیفی معروف شده است، در کتب ادعیه از آن با عظمت یاد شده و در تشرف امیر اسحاق استرآبادی نقل شده وی در محضر امام مهدی(ع) آن را خوانده و حضرت اشتباهات وی را تصحیح فرمودند.
اصل روایت
عبدالله بن عباس و عبداللَّه بن جعفر نقل کرده‌اند:
روزی نزد امیر مؤمنان(ع) بودیم، امام حسن(ع) وارد شد عرض کرد: ای امیر مؤمنان(ع) مردی آمده است و اجازه ورود می‌خواهد.
امام علی(ع)فرمود: بگو بیاید. مردی تنومند، خوش سیما که چهره‌ای گیرا و بزرگ منش با لهجه‌ای فصیح و خوش که لباس پادشاهان بر تن داشت، وارد شد. سلام کرد و گفت: من از دورترین مناطق سرزمین یمن آمده‌ام و از بزرگان عرب‌های منسوب به شما (شیعیان) می‌باشم، مِلکی بزرگ و نعمتی فراوان دارم. دارای زندگانی خوش و حالی آسوده و اموالی با رشد و ترقّی داشتم، روزگار مرا ورزیده ودارای تجربه هستم ولی دشمنی دارم که بسیار سرسخت است و با سپاهیان فراوانش به من حمله کرد و پیروز شد، راه چاره برای من باقی نگذاشته است.
فردی در خواب به من گفت: نزدشما بیایم تا دعایی که حضرت محمّد(ص) به شماآموخته است، بیاموزم و باخواندنش بر دشمنم پیروز شوم.ای امیر مؤمنان؛ من به سرعت به همراه چهارصد بنده نزد شما آمدم، و خدا و رسول او و شما را گواه می‌گیرم که تمام شان را آزاد کردم و این کار را تنها برای خاطر خداوند متعال انجام دادم. حالا با تنی لاغر و رنجور از راهی پرپیچ و خم و سرزمین دور نزدت آمدم؛ پس بر من منّت بگذار و به خاطر فضل و بزرگواریت، و نیز به خاطر حقّ پدری و خویشاوندیت آن دعا را به من بیاموز.
امیرالمؤمنین فرمود: باشد؛ این کار را انجام می‌دهم إن شااللَّه. آن گاه، دوات و کاغذی خواست و این دعا را برای آن مرد نوشت وفرمود: مراقب باش که حفظ کنی، و باید تمام این دعا در یک روز خوانده شود؛ و همانا من امیدوارم در حالی به سرزمینت برسی که خداوند دشمنت را نابود فرموده باشد. راستی من از رسول خدا(ص) شنیدم که فرمود: اگر فردی این دعا را با نیتی راستین و قلبی خاشع و فروتن بخواند، آن گاه به کوه‌ها دستور بدهد که همراه او حرکت کنند، به طور حتم به دنبالش حرکت خواهند کرد؛ و اگر به دریا دستور دهد می‌تواند بر روی آن راه برود.
آن مرد پس از گرفتن دعا به طرف وطنش حرکت کرد، پس از چهل روز نامه‌اش به امیر مؤمنان(ع) رسید که در آن نوشته بود : واقعیت آن است که خداوند متعال دشمنانم را به هلاکت رساند؛ به گونه‌ای که حتّی یک مرد از آنان در سرزمین ما باقی نمانده است. حضرت علی(ع) فرمود: این را می‌دانستم؛ و این حقیقت را رسول خدا(ص) به من آموخته است، هیچ کاری نیز بر من دشوار نمی‌شود، جز آن که با این دعا آسان می‌شود
این دعا به سه صورت متفاوت نقل شده:
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ. أَللَّهُمَّ أَنْتَ الْمَلِک الْحَقُّ الَّذی لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ، وَأَنَا عَبْدُک، ظَلَمْتُ نَفْسی، وَاعْتَرَفْتُ بِذَنْبی، وَلایغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلّا أَنْتَ، فَاغْفِرْ لی…
************************************************
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ وَ الْعاقِبَهُ لِلْمُتَّقِینَ وَ صَلَّی اللَّهُ عَلَی خَاتَمِ النَّبِیینَ وَ عَلَی أَهْلِ بَیتِهِ أَجْمَعِینَ،اللهم إنی أحمدُک وأنتَ للحمدِ أهلٌ علی ما خَصَّصْتنی بهِ من مواهِبِ الرَّغائِبِ ووصل إلی من فضائِلِ الصَّنائِعِ…
************************************************
علامه مجلسی می‌نویسد: صورت دیگر از حرز یمانی مشهور است. من آن را در کتابهای دعاهای ماثور ندیدم ولی فایده‌های آن تجربه شده است. قبل از دعا سوره حمد، ایه الکرسی و…گفته شود بعد این دعا را بخواند:
اللَّهُمَّ أَنْتَ الْمَلِک الْحَقُّ الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ أَنْتَ رَبِّی وَ أَنَا عَبْدُک عَمِلْتُ سُوءاً…
درآثار جانبی
آقابزرگ طهرانی کتاب‌هایی را نام برده که دانشمندان درباره سند، شرح، مقدمات و آداب به‌کار بستن این دعا نوشته‌اند در حال حاضر کتاب”دعای سریع الاجابه و عظیم الشان حرز یمانی” تالیف محمدرضا کریمی از جمله آثار مناسب برای مطالعه دراین‌باره است.
در تشرف امیر اسحاق استرآبادی نقل شده وی در محضر امام مهدی(ع) آن را خوانده،امام(ع) اشتباهات وی را تصحیح فرمودند
این حرز، در اشعار شعرا به عنوان دعای تاثیرگذار و سریع‌الاجابه یاد شده است. حافظ، درغزل ۸۵می سراید:
بس که ما فاتحه و حرز یمانی خواندیم وز پی‌اش سوره اخلاص دمیدیم و برفت
متن کامل دعای حرز یمانی
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ
اللَّهُمَّ إِنَّکَ أَنْتَ الْمَلِکُ الْمُتَعَزِّزُ بِالْکِبْرِیَاءِ الْمُتَفَرِّدُ بِالْبَقَاءِ الْحَیُّ الْقَیُّومُ الْمُقْتَدِرُ الْقَهَّارُ
الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ أَنَا عَبْدُکَ وَ أَنْتَ رَبِّی ظَلَمْتُ نَفْسِی وَ اعْتَرَفْتُ بِإِسَاءَتِی
وَ أَسْتَغْفِرُ إِلَیْکَ مِنْ ذُنُوبِی فَاغْفِرْ لِی إِنَّهُ لَا یَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا أَنْتَ
اللَّهُمَّ إِنِّی وَ فُلَانٌ عَبْدَانَ مِنْ عَبِیدِکَ نَوَاصِینَا بِیَدِکَ تَعْلَمُ مُسْتَقَرَّنَا وَ مُسْتَوْدَعَنَا
وَ مُنْقَلَبَنَا وَ مَثْوَانَا وَ سِرَّنَا وَ عَلَانِیَتَنَا وَ تَطَّلِعُ عَلَى نِیَّتِنَا وَ تُحِیطُ بِضَمَائِرِنَا عِلْمُکَ
بِمَا نُبْدِیهِ کَعِلْمِکَ بِمَا نُخْفِیهِ وَ مَعْرِفَتُکَ بِمَا نُبْطِنُهُ کَمَعْرِفَتِکَ بِمَا نُظْهِرُهُ لَا یَنْطَوِی عَنْکَ
شَیْءٌ مِنْ أُمُورِنَا وَ لَا یَسْتَتِرُ دُونَکَ حَالٌ مِنْ أَحْوَالِنَا وَ لَا لَنَا مِنْکَ مَعْقِلٌ یُحْصِنُنَا
وَ لَا وَزَرٌ یُحْرِزُنَا وَ لَا مَهْرَبٌ لَنَا نَفُوتُکَ بِهِ وَ لَا یَمْنَعُ الظَّالِمَ مِنْکَ سُلْطَانُهُ وَ حُصُونُهُ
وَ لَا یُجَاهِدُکَ عَنْهُ جُنُودُهُ وَ لَا یُغَالِبُکَ مُغَالِبٌ بِمَنْعَهٍ وَ لَا یُعَازُّکَ مُعَازٌّ بِکَثْرَهٍ أَنْتَ مُدْرِکُهُ
أَیْنَمَا سَلَکَ وَ قَادِرٌ عَلَیْهِ أَیْنَ لَجَأَ فَمَعَاذُ الْمَظْلُومِ مِنَّا بِکَ وَ تَوَکُّلُ الْمَقْهُورِ مِنَّا عَلَیْکَ
وَ رُجُوعُهُ إِلَیْکَ یَسْتَغِیثُ بِکَ إِذَا خَذَلَهُ الْمُغِیثُ وَ یَسْتَصْرِخُکَ إِذَا قَعَدَ بِهِ النَّصِیرُ وَ یَلُوذُ بِکَ
إِذَا نَفَتْهُ الْأَفْنِیَهُ وَ یَطْرُقُ بَابَکَ إِذَا غُلِّقَتْ عَنْهُ الْأَبْوَابُ الْمُرْتَجَهُ وَ یَصِلُ إِلَیْکَ
إِذَا احْتَجَبَتْ عَنْهُ الْمُلُوکُ الْغَافِلَهُ تَعْلَمُ مَا حَلَّ بِهِ قَبْلَ أَنْ یَشْکُوَهُ إِلَیْکَ
وَ تَعْلَمُ مَا یُصْلِحُهُ قَبْلَ أَنْ یَدْعُوَکَ لَهُ فَلَکَ الْحَمْدُ سَمِیعاً بَصِیراً عَلِیماً لَطِیفاً خَبِیراً
اللَّهُمَّ وَ إِنَّهُ قَدْ کَانَ فِی سَابِقِ عِلْمِکَ وَ مُحْکَمِ قَضَائِکَ وَ جَارِی قَدَرِکَ وَ نَافِذِ حُکْمِکَ
وَ مَاضِی مَشِیَّتِکَ فِی خَلْقِکَ أَجْمَعِینَ شَقِیِّهِمْ وَ سَعِیدِهِمْ وَ بِرِّهِمْ وَ فَاجِرِهِمْ أَنْ جَعَلْتَ
لِفُلَانٍ ابْنِ فُلَانٍ عَلَیَّ قُدْرَهً فَظَلَمَنِی بِهَا وَ بَغَى عَلَیَّ بِمَکَانِهَا وَ اسْتَطَالَ وَ تَعَزَّزَ بِسُلْطَانِهِ [بِسُلْطَانِکَ] الَّذِی خَوَّلْتَهُ إِیَّاهُ وَ تَجَبَّرَ وَ افْتَخَرَ بِعُلُوِّ حَالِهِ الَّذِی نَوَّلْتَهُ وَ غَرَّهُ إِمْلَاؤُکَ لَهُ وَ أَطْغَاهُ حِلْمُکَ
عَلَیْهِ فَقَصَدَنِی بِمَکْرُوهٍ عَجَزْتُ عَنِ الصَّبْرِ عَلَیْهِ وَ تَغَمَّدَنِی بِشَرٍّ ضَعُفْتُ عَنِ احْتِمَالِهِ
وَ لَمْ أَقْدِرْ عَلَى الِاسْتِنْصَافِ [الِانْتِصَافِ] مِنْهُ لِضَعْفِی وَ لَا عَلَى الِانْتِصَارِ لِقِلَّتِی وَ ذُلِّی
فَوَکَّلْتُ أَمْرَهُ إِلَیْکَ وَ تَوَکَّلْتُ فِی شَأْنِهِ عَلَیْکَ وَ تَوَعَّدْتُهُ بِعُقُوبَتِکَ وَ حَذَّرْتُهُ بَطْشَکَ
وَ خَوَّفْتُهُ نَقِمَتَکَ وَ ظَنَّ أَنَّ حِلْمَکَ عَنْهُ مِنْ ضَعْفٍ وَ حَسَبَ أَنَّ إِمْلَاؤُکَ لَهُ عَنْ عَجْزٍ
وَ لَمْ تَنْهَهُ وَاحِدَهٌ عَنْ أُخْرَى وَ لَا انْزَجَرَ عَنْ ثَانِیَهٍ بِأَوْلَى لَکِنَّهُ تَمَادَى فِی غَیِّهِ
وَ تَتَابَعَ فِی ظُلَمِهِ وَ لَجَّ فِی عُدْوَانِهِ وَ اسْتَشْرَى فِی طُغْیَانِهِ جُرْأَهً عَلَیْکَ
یَا سَیِّدِی وَ تَعَرُّضاً لِسَخَطِکَ الَّذِی لَا تَرُدُّهُ عَنِ الظَّالِمِینَ وَ قِلَّهَ اکْتِرَاثٍ بِبَأْسِکَ
الَّذِی لَا تَحْبِسُهُ عَنِ الْبَاغِینَ فَهَا أَنَا ذَا یَا سَیِّدِی مُسْتَضْعَفٌ فِی یَدِهِ مُسْتَضَامٌ
تَحْتَ سُلْطَانِهِ مُسْتَذِلٌّ بِفِنَائِهِ مَغْلُوبٌ مَبْغِیٌّ عَلَیْهِ مَغْضُوبٌ وَجِلٌ خَائِفٌ مُرَوَّعٌ مَقْهُورٌ
قَدْ قَلَّ صَبْرِی وَ ضَاقَتْ حِیلَتِی وَ انْغَلَقَتْ عَلَیَّ الْمَذَاهِبُ إِلَّا إِلَیْکَ وَ انْسَدَّتْ عَنِّی الْجِهَاتُ
إِلَّا جِهَتَکَ وَ الْتَبَسَتْ عَلَیَّ أُمُورِی فِی دَفْعِ مَکْرُوهِهِ عَنِّی وَ اشْتَبَهَتْ عَلَیَّ الْأَدَاءُ
فِی إِزَالَهِ ظُلْمِهِ وَ خَذَلَنِی مَنِ اسْتَنْصَرْتُهُ مِنْ خَلْقِکَ وَ أَسْلَمَنِی مَنْ تَعَلَّقْتُ بِهِ مِنْ عِبَادِکَ
فَاسْتَشَرْتُ نَصِیحِی فَأَشَارَ عَلَیَّ بِالرَّغْبَهِ إِلَیْکَ وَ اسْتَرْشَدْتُ دَلِیلِی فَلَمْ یَدُلَّنِی إِلَّا عَلَیْکَ
فَرَجَعْتُ إِلَیْکَ یَا مَوْلَایَ صَاغِراً رَاغِماً مُشْتَکِیاً [مُسْتَکِیناً] عَالِماً أَنَّهُ لَا فَرَجَ لِی إِلَّا عِنْدَکَ
وَ لَا خَلَاصَ لِی إِلَّا بِکَ أَنْتَجِزُ وَعْدَکَ فِی نُصْرَتِی وَ إِجَابَهِ دُعَائِی فَإِنَّکَ قُلْتَ تَبَارَکْتَ وَ تَعَالَیْتَ
وَ مَنْ (بُغِیَ عَلَیْهِ لَیَنْصُرَنَّهُ اللَّهُ)[۱] وَ قُلْتَ جَلَّ ثَنَاؤُکَ وَ تَقَدَّسَتْ أَسْمَاؤُکَ (ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ)[۲] فَهَا أَنَا فَاعِلُ مَا أَمَرْتَنِی بِهِ لَا مَنّاً عَلَیْکَ وَ کَیْفَ أَمُنُّ بِهِ وَ أَنْتَ عَلَیْهِ دَلَلْتَنِی
فَاسْتَجِبْ لِی کَمَا وَعَدْتَنِی یَا مَنْ لا یُخْلِفُ الْمِیعادَ وَ إِنِّی لَأَعْلَمُ
یَا سَیِّدِی أَنَّ لَکَ یَوْماً تَنْتَقِمُ فِیهِ مِنَ الظَّالِمِ لِلْمَظْلُومِ وَ أَتَیَقَّنُ أَنَّ لَکَ وَقْتاً تَأْخُذُ فِیهِ
مِنَ الْغَاصِبِ لِلْمَغْصُوبِ لِأَنَّهُ لَا یَسْبِقُکَ مُعَانِدٌ وَ لَا یَخْرُجُ مِنْ قَبْضَتِکَ مُنَابِذٌ
وَ لَا تَخَافُ فَوْتَ فَائْتٍ وَ لَکِنْ جَزَعِی وَ هَلَعِی لَا یَبْلُغَانِ الصَّبْرَ عَلَى أَنَاتِکَ
وَ انْتِظَارِ حِلْمِکَ فَقُدْرَتُکَ یَا سَیِّدِی وَ مَوْلَایَ فَوْقَ کُلِّ ذِی قُدْرَهٍ
وَ سُلْطَانُکَ غَالِبُ کُلِّ سُلْطَانٍ وَ مَعَادُ کُلِّ أَحَدٍ إِلَیْکَ وَ إِنْ أَمْهَلْتَهُ
وَ رُجُوعُ کُلِّ ظَالِمٍ إِلَیْکَ وَ إِنْ أَنْذَرْتَهُ وَ قَدْ أَضَرَّ بِی
یَا سَیِّدِی حِلْمُکَ عَنْ فُلَانٍ وَ طُولُ أَنَاتِکَ لَهُ وَ إِمْهَالُکَ إِیَّاهُ وَ کَادَ الْقُنُوطُ یَسْتَوْلِی
عَلَیَّ لَوْ لَا الثِّقَهُ بِکَ وَ الْیَقِینُ بِوَعْدِکَ فَإِنْ کَانَ فِی قَضَائِکَ النَّافِذِ وَ قُدْرَتِکَ الْمَاضِیَهِ
أَنَّهُ یُنِیبُ أَوْ یَتُوبُ أَوْ یَرْجِعُ عَنْ ظُلْمِی أَوْ یَکُفُّ عَنْ مَکْرُوهِهِ وَ یَنْتَقِلُ عَنْ عَظِیمِ
مَا رَکِبَ مِنِّی فَصَلِّ اللَّهُمَّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ أَوْقِعْ ذَلِکَ فِی قَلْبِهِ السَّاعَهَ السَّاعَهَ
قَبْلَ إِزَالَهِ نِعْمَتِکَ الَّتِی أَنْعَمْتَ بِهَا عَلَیَّ وَ تَکْدِیرِ مَعْرُوفِکَ الَّذِی صَنَعْتَهُ عِنْدِی
وَ إِنْ کَانَ عِلْمُکَ بِهِ غَیْرَ ذَلِکَ مِنْ مُقَامِهِ عَلَى ظُلْمِی
فَإِنِّی أَسْأَلُکَ یَا نَاصِرَ الْمَظْلُومِینَ الْمَبْغِیِّ عَلَیْهِمْ إِجَابَهَ دَعْوَتِی
وَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ خُذْهُ مِنْ مَأْمَنِهِ (أَخْذَ عَزِیزٍ مُقْتَدِرٍ)[۳] وَ افْجَأْهُ فِی غَفَلَتِهِ مُفَاجَاهَ مَلِیکٍ مُنْتَصِرٍ وَ اسْلُبْهُ نِعْمَتَهُ وَ سُلْطَانَهُ
وَ افْضُضْ عَنْهُ جُمُوعَهُ وَ أَعْوَانَهُ وَ مَزِّقْ مُلْکَهُ کُلَّ مُمَزَّقٍ
وَ فَرِّقْ أَنْصَارَهُ کُلَّ مُفَرَّقٍ وَ أَعْرِهِ مِنْ نِعْمَتِکَ الَّتِی لَمْ یُقَابِلْهَا بِالشُّکْرِ
وَ انْزِعْ عَنْهُ سِرْبَالَ عِزِّکَ الَّذِی لَمْ یُجَازِهِ بِالْإِحْسَانِ وَ اقْصِمْهُ یَا قَاصِمَ الْجَبَّارِینَ وَ أَهْلِکْهُ
یَا مُهْلِکَ الْقُرُونِ الْخَالِیَهِ وَ أَبِرْهُ یَا مُبِیرَ الْأُمَمِ الظَّالِمَهِ وَ اخْذُلْهُ یَا خَاذِلَ الْفِرَقِ الْبَاغِیَهِ
وَ ابْتُرْ عُمُرَهُ وَ ابْتَزِّهُ مُلْکَهُ وَ عِفَّ أَثَرَهُ وَ اقْطَعْ خَبَرَهُ وَ أَطْفِ نَارَهُ وَ أَظْلِمْ نَهَارَهُ
وَ کَوِّرْ شَمْسَهُ وَ أَزْهِقْ نَفْسَهُ وَ اهْشِمْ سُوقَهُ وَ جُبَّ سَنَامَهُ وَ أَرْغِمْ أَنْفَهُ
وَ عَجِّلْ حَتْفَهُ وَ لَا تَدَعْ لَهُ جُنَّهً إِلَّا هَتَکْتَهَا وَ لَا دِعَامَهً إِلَّا قَصَمْتَهَا
وَ لَا کَلِمَهً مُجْتَمِعَهً إِلَّا فَرَّقْتَهَا وَ لَا قَائِمَهَ عُلْوٍ إِلَّا وَضَعْتَهَا
وَ لَا رُکْناً إِلَّا أَوْهَنْتَهُ وَ لَا سَبَباً إِلَّا قَطَعْتَهُ وَ أَرِنَا أَنْصَارَهُ عَبَادِیدَ بَعْدَ الْأُلْفَهِ
وَ شَتَّى بَعْدَ اجْتِمَاعِ الْکَلِمَهِ وَ مُقْنِعِی الرُّءُوسِ بَعْدَ الظُّهُورِ عَلَى الْأُمَّهِ
وَ اشْفِ بِزَوَالِ أَمْرِهِ الْقُلُوبَ النَّفِلَهَ وَ الْأَفْئِدَهَ اللَّهِفَهَ وَ الْأُمَّهَ الْمُتَحَیِّرَهَ
وَ الْبَرِیَّهَ الضَّائِعَهَ وَ أَحْیِ بِبَوَارِهِ الْحُدُودَ الْمُعَطَّلَهَ وَ السُّنَنَ الدَّاثِرَهَ
وَ الْأَحْکَامَ الْمُهْمَلَهَ وَ الْعَوَالِمَ الْمُغِیرَهَ وَ الْآیَاتِ الْمُحَرَّفَهَ وَ الْمَدَارِسَ الْمَهْجُورَهَ
وَ الْمَحَارِیبَ الْمَجْفُوءَهَ وَ الْمَسَاجِدَ الْمُهْدَمَهَ وَ أَشْبِعْ بِهِ الْخِمَاصَ السَّاغِبَهَ
وَ أَرْوِ بِهِ اللَّهَوَاتِ اللَّاغِبَهَ [اللاعیه] وَ الْأَکْبَادَ الظَّامِئَهَ وَ أَرِحْ بِهِ الْأَقْدَامَ الْمُتْعَبَهَ
وَ اطْرُقْهُ بِلَیْلَهٍ لَا أُخْتَ لَهَا وَ بِسَاعَهٍ لَا مَثْوَى فِیهَا وَ بِنَکْبَهٍ لَا انْتِعَاشَ مَعَهَا
وَ بِعَثْرَهٍ لَا إِقَالَهَ مِنْهَا وَ أَبِحْ حَرِیمَهُ وَ نَغِّصْ نَعِیمَهُ وَ أَرِهِ بَطْشَتَکَ الْکُبْرَى
وَ نَقِمَتَکَ الْمُثْلَى وَ قُدْرَتَکَ الَّتِی فَوْقَ قُدْرَتِهِ وَ سُلْطَانَکَ الَّذِی هُوَ أَعَزُّ مِنْ سُلْطَانِهِ
وَ أَغْلِبْهُ لِی بِقُوَّتِکَ الْقَوِیَّهِ وَ مِحَالِکَ الشَّدِیدِ وَ امْنَعْنِی مِنْهُ بِمَنْعِکَ الَّذِی کُلُّ خَلْقٍ
فِیهِ ذَلِیلٌ وَ ابْتَلِهِ بِفَقْرٍ لَا تَجْبُرُهُ وَ بِسُوءٍ لَا تَسْتُرُهُ وَ کِلْهُ إِلَى نَفْسِهِ فِیمَا یُرِیدُ
إِنَّکَ فَعَّالٌ لِمَا تُرِیدُ وَ أَبْرِئْهُ مِنْ حَوْلِکَ وَ قُوَّتِکَ وَ کِلْهُ إِلَى حَوْلِهِ وَ قُوَّتِهِ
وَ أَزِلْ مَکْرَهُ بِمَکْرِکَ وَ ادْفَعْ مَشِیَّتَهُ بِمَشِیَّتِکَ وَ أَسْقِمْ جَسَدَهُ وَ أَیْتِمْ وُلْدَهُ
وَ انْقُصْ أَجَلَهُ وَ خَیِّبْ أَمَلَهُ وَ أَدِلْ دَوْلَتَهُ وَ أَطِلْ عَوْلَتَهُ وَ اجْعَلْ شُغُلَهُ فِی بَدَنِهِ
وَ لَا تَفُکَّهُ مِنْ حُزْنِهِ وَ صَیِّرْ کَیْدَهُ فِی ضَلَالٍ وَ أَمْرَهُ إِلَى زَوَالٍ وَ نِعْمَتَهُ إِلَى انْتِقَالٍ
وَ جَدَّهُ فِی سَفَالٍ وَ سُلْطَانَهُ فِی اضْمِحْلَالٍ وَ عَاقِبَتَهُ إِلَى شَرِّ مَآلٍ وَ أَمِتْهُ بِغَیْظِهِ إِنْ أَمِتَّهُ
وَ أَبْقِهِ بِحَسْرَتِهِ إِنْ أَبْقَیْتَهُ وَ قِنِی شَرَّهُ وَ هَمْزَهُ وَ لَمْزَهُ وَ سَطْوَتَهُ
وَ عَدَاوَتَهُ وَ الْمَحْهُ لَمْحَهً تُدَمِّرُ بِهَا عَلَیْهِ فَإِنَّکَ (أَشَدُّ بَأْساً وَ أَشَدُّ تَنْکِیلًا)
ابن طاووس، مهج الدعوات،۱۴۱۴ق، ص۱۳۸،مجلسی، بحارالأنوار،۱۴۰۳ق،ج۹۲ ص۲۴۰
مجلسی، بحارالأنوار،۱۴۰۳ق،ج۹۲ ص۲۴۶
آقابزرگ طهرانی، ج ۶، ص۱۹۰، ج ۱۲، ص۲۳۵، ج ۱۶، ص۳۰۳
نوری، نجم ثاقب، ف۷، ح۲۹، ص۴۷۷، مجلسی، بحارالانوار، ج۵۲، ص۱۷۵
منابع
ابن طاووس، محمد، مهج الدعوات و منهج العبادات، بیروت موسسه‌الاعلمی،۱۴۱۴ق
مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار الجامعه لدرر اخبار الائمه الاطهار، بیروت،دار احیاءالتراث العربی، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق.
نوری، میرزاحسین، نجم الثاقب، قم، انتشارات مسجد جمکران، ۱۴۱۰ق.
کریمی، محمد رضا، دعای سریع الاجابه و عظیم الشان حرز یمانی، قم، دلیل ما، ۱۳۸۹ش.
خواص و فضیلت دعای یا مَنْ اَظْهَرَ الْجَمیلَ برای طلب حاجت و رستگاری دنیا و آخرت
