سکوت

 

برای حفظ دنیا و آخرت خودم سکوت را انتخاب کردم

 

 

 

زیبا ترین سخن ها ، نتیجه عمیق ترین سکوت هاست

جهت تعجیل در ظهور امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف و آمزرش گناهان صلوات

زیبا ترین سخن ها ، نتیجه عمیق ترین سکوت هاست

 

رمز بزرگ زیستن

 

هر چه به انسان دادند از رسمِ داشتنِ اَدب دادند.

 

و اَدبِ حضرت ابوالفضل علیه السلام نسبت بـه مولایِ

 

خود امام حسین علیه السلام در تاریخ بشریت ماندگار است .

 

 

 

به همه انسانها احترام بگذاریم

 

 

 

یَا عَزِیز ذُو الْعِزِّ وَ الِاقْتِدَارِ أَعِزَّنِی

یَا عَزِیز ذُو الْعِزِّ وَ الِاقْتِدَارِ أَعِزَّنِی

ای توانا، صاحب جلال و قدرت، مرا گرامی بدار

صفت «عزیز» ، فعیل به معناى فاعل از مادّه «عزز» است و بر شدّت و قوّت و آنچه همانند چیرگى و قهر است، دلالت دارد. در نام هاى خداى متعال ، عزیز ، یعنى چیره نیرومندى که مغلوب نمى شود.

عزیز ، در قرآن و حدیث

در قرآن کریم ، صفت «عزیز» ، در کنار صفت «حکیم» ، ۴۷ بار و در کنار صفت «رحیم» ، سیزده بار و با صفت «علیم» ، شش بار و با صفت «قوى» ، هفت بار و با صفت «ذو انتقام» ، چهار بار و با صفت «غفّار» ، سه بار و با صفت «حمید» ، سه بار و با صفت «غفور» ، دو بار و با هر یک از صفات «وهّاب» و «مقتدر» ، یک بار به کار رفته است و یک بار هم به این شکل آمده است :  «فرمان رواى بسیار پاک، سلام، ایمنى بخش، نگاهبان، عزیز و چیره» .

 از منظر آیات و احادیث ، عزّت ، یکسره از آنِ خداست و عزّت مطلق ، منحصر در اوست؛ زیرا هر عزیزى جز او ذلیل است.

آثار دنیوی و اخروی ذکر لاحول ولا قوة الا بالله

 

آثار دنیوی و اخروی ذکر لاحول ولا قوة الا بالله

 

دریافت فایل آثار دنیوی و اخروی ذکر لاحول ولا قوة الا بالله

اعمال و ذکر بعد از نماز صبح

دریافت فایل اعمال و ذکر بعد از نماز صبح

اعمال و ذکر بعد از نماز صبح

اهمیت به نماز اول وقت

دعای عشرات

دعای عَشَرات از دعاهای معتبری که در بیشتر کتاب‌های دعای شیعه آمده است. این دعا را امام علی(ع) به امام حسین(ع) آموخت. خواندن آن در هر صبح و شام مخصوصا در عصر روز جمعه در روایات تاکید شده است.

دعا عشرات دربر دارنده مضامین اخلاقی و اعتقادی مانند اقرار به وحدانیت خدا، نبوت رسول اکرم(ص) و امامت حضرت علی(ع) است.

و شیخ عباس قمی در مفاتیح الجنان به نقل از شیخ طوسی نقل کرده است.

وجه نامگذاری این دعا به عشرات آن است که قسمتی از جملات پایانی آن ده بار باید تکرار شود.

امام باقر(ع) فرمودند: امیرالمومنین علی(ع) به امام حسین(ع) فرمود: فرزندم البته تقدیرات الهی در حق تو جاری خواهد شد به هر نحوه‌ای که مصلحت او اقتضا کند، پس با من عهد کن که رازی را که با تو می‌گویم تا یکسال پس از شهادت من به هیچکس نگوئی، همانا من تو را خبری می‌دهم که اصل آن از خداوند متعال است و آن دعایی است که تو را تعلیم می‌نمایم تا هر صبح و شام بخوانی، و هزار هزار فرشته که هر یک را خداوند قدرت هزار هزار نویسنده عطا کرده به نوشتن ثواب آن پردازند، و خداوند هزار هزار فرشته را به طلب مغفرت تو برانگیزد که هر یک را نیروی هزار هزار استغفار کننده عطا فرماید، و در بهشت فردوس هزار هزار قصر برای تو بنا کند که در هر قصری هزار هزار خانه باشد، و همسایه جدت رسول خدا(ص) باشی و در دارالسلام برای تو خانه‌ای قرار دهد که مجاور اهل خود باشی، و در بهشت عدن برای تو هزار شهر بنا فرماید و با تو از قبر نامه‌ای محشور شود سخنگو، که به راستی و حق سخن گوید و اعلام دارد که بر صاحب من هیچ ترس و بیم و لغزش و عذابی نیست ... و آنگاه حضرت امام حسین(ع) عهد کرد که دعا را با همین شرایط پذیرا شود. سپس امیرالمومنین(ع) تاکید کرد: چون شهادت تو نزدیک شود این دعا را جز به خاندان و شیعیان و دوستان خود تعلیم مکن، که اگر چنین نکنی و به هر کسی بیاموزی همه نوع حاجت ـ حتی حوایج ناروا ـ به وسیله آن می‌خواهد و بر آورده شود.^[۷]

مستحب است دعای عشرات، صبح یا شب خوانده شود. بهترین اوقات قرائت این دعا بعد از عصر روز جمعه است

• دعای عشرات با تنزیه، حمد، اقرار به وحدانیت و بزرگی خدا و ذکر حوقله شروع می‌شود. با تنزیه خداوند به عبارت‌های مختلف ادامه می‌یابد. سپس بر رسولان الهی درود می‌فرستد و حمد و سپاس نثار خداوندی می‌کند که پروردگار جهانیان است و بار دیگر خداوند تنزیه می‌شود.

• در فراز بعد نعمت، خیر، برکت و عافیت خداوند یاد می‌شود و بر پیامبر(ص) و خاندان او درود فرستاده و از خدا درخواست می‌کند تا «نعمت و خیر و برکات و سلامتی را بر من، با نجات از آتش دوزخ تمام کن» و از خداوند می‌خواهد تا «شکرگزاری و سلامتی و فضل‏ و کرامت خود را همواره تا زمانی که زنده هستم روزی‏‌ام فرما.»

• در فراز دیگر دعاکننده به وحدانیت خدا، نبوت حضرت محمد(ص) و معاد اقرار می‌کند. به حقانیت امامت علی(ع) و اولاد آن حضرت شهادت می‌دهد و می‌گوید: «بار الها! این شهادت را نزد خود برای من ثبت کن، تا آن را در روز قیامت بر زبانم جاری کنی درحالی ‏که‏ از من خشنود باشی، همانا تو بر آنچه می‌خواهی توانایی»

• در ادامه، خداوند را با عبارات مختلفی حمد، و شکر می‌گوید مثل؛ «و تو را سپاس به میزان وزن آبهای دریا، و تو را سپاس به شماره برگ‏ درختان، و تو را سپاس به عدد آنچه روی زمین است، و تو را سپاس به تعداد آنچه کتابت برشمرده و تو را سپاس به عدد آنچه دانشت آن را فراگرفته، و تو را سپاس به شماره آدمیان و پریان و حشرات و پرندگان‏ و چهارپایان و درندگان.» و در پایان جملاتی آمده است که ده بار باید گفته شود و این جملات دلالت بر وحدانیت، زنده بودن و قدرت خداوند دارد.

متن دعا ؛

بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ سُبْحانَ اللّٰهِ وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ وَلَا إِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ وَاللّٰهُ أَکْبَرُ ، وَلَا حَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلّا بِاللّٰهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ ، سُبْحانَ اللّٰهِ آناءَ اللَّیْلِ وَأَطْرافَ النَّهارِ ، سُبْحانَ اللّٰهِ بِالْغُدُوِّ وَالْآصالِ ، سُبْحانَ اللّٰهِ بالْعَشِیِّ وَالْإِبْکارِ ، ﴿سُبْحانَ اللّٰهِ حِینَ تُمْسُونَ وَحِینَ تُصْبِحُونَ ، وَلَهُ الْحَمْدُ فِى السَّماواتِ وَالْأَرْضِ وَعَشِیّاً وَحِینَ تُظْهِرُونَ ، یُخْرِجُ الْحَىَّ مِنَ الْمَیِّتِ وَیُخْرِجُ الْمَیِّتَ مِنَ الْحَیِّ ، وَیُحْیِی الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِها وَکَذَلِکَ تُخْرَجُونَ﴾، ﴿سُبْحانَ رَبِّکَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا یَصِفُونَ ، وَسَلامٌ عَلَى الْمُرْسَلِینَ وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعالَمِینَ﴾؛ سُبْحانَ ذِى الْمُلْکِ وَالْمَلَکُوتِ ، سُبْحانَ ذِى الْعِزَّةِ وَالْجَبَرُوتِ ، سُبْحانَ ذِى الْکِبْرِیاءِ وَالْعَظَمَةِ الْمَلِکِ الْحَقِّ المُهَیْمِنِ الْمُبِینِ القُدُّوسِ ، سُبْحانَ اللّٰهِ الْمَلِکِ الْحَیِّ الَّذِی لَایَمُوتُ ، سُبْحانَ اللّٰهِ الْمَلِکِ الْحَیِّ الْقُدُّوسِ ، سُبْحانَ الْقائِمِ الدَّائِمِ ، سُبْحانَ الدَّائِمِ الْقائِمِ ، سُبْحانَ رَبِّىَ الْعَظِیمِ ، سُبْحانَ رَبِّىَ الْأَعْلىٰ ، سُبْحانَ الْحَیِّ الْقَیُّومِ ، سُبْحانَ الْعَلِیِّ الْأَعْلىٰ ، سُبْحانَهُ وَتَعالىٰ ، سُبُّوحٌ قُدُّوسٌ رَبُّنا وَرَبُّ الْمَلائِکَةِ وَالرُّوحِ؛ سُبْحانَ الدَّائِمِ غَیْرِ الْغافِلِ ، سُبْحانَ الْعالِمِ بِغَیْرِ تَعْلِیمٍ ، سُبْحانَ خالِقِ مَا یُرىٰ وَمَا لَایُرىٰ ، سُبْحانَ الَّذِى یُدْرِکُ الْأَبْصارَ وَلَا تُدْرِکُهُ الْأَبْصارُ ، وَهُوَ اللَّطِیفُ الْخَبِیرُ . اللّٰهُمَّ إِنِّى أَصْبَحْتُ مِنْکَ فِى نِعْمَةٍ وَخَیْرٍ وَبَرَکَةٍ وَعافِیَةٍ ، فَصَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَأَتْمِمْ عَلَىَّ نِعْمَتَکَ وَخَیْرَکَ وَبَرَکَاتِکَ وَعافِیَتَکَ بِنَجاةٍ مِنَ النَّارِ ، وَارْزُقْنِى شُکْرَکَ وَعافِیَتَکَ وَفَضْلَکَ وَکَرامَتَکَ أَبَداً ما أَبْقَیْتَنِى . اللّٰهُمَّ بِنُورِکَ اهْتَدَیْتُ ، وَبِفَضْلِکَ اسْتَغْنَیْتُ ، وَبِنِعْمَتِکَ أَصْبَحْتُ وَأَمْسَیْتُ؛ اللّٰهُمَّ إِنِّى أُشْهِدُکَ وَکَفىٰ بِکَ شَهِیداً ، وَأُشْهِدُ مَلائِکَتَکَ وَأَنْبِیاءَکَ وَرُسُلَکَ ، وَحَمَلَةَ عَرْشِکَ ، وَسُکّانَ سَماواتِکَ وَأَرْضِکَ وَجَمِیعَ خَلْقِکَ ، بِأَنَّکَ أَنْتَ اللّٰهُ لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ ، وَحْدَکَ لَاشَرِیکَ لَکَ ، وَأَنَّ مُحَمَّداً صَلَّى اللّٰهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ عَبْدُکَ وَرَسُولُکَ ، وَأَنَّکَ عَلىٰ کُلِّ شَىْءٍ قَدِیرٌ ، تُحْیِى وَتُمِیتُ ، وَتُمِیتُ وَتُحْیِى ، وَأَشْهَدُ أَنَّ الْجَنَّةَ حَقٌّ ، وَأَنَّ النَّارَ حَقٌّ ، وَالنُّشُورَ حَقٌّ ، وَالسَّاعَةَ آتِیَةٌ لَارَیْبَ فِیها ، وَأَنَّ اللّٰهَ یَبْعَثُ مَنْ فِى الْقُبُورِ؛ وَأَشْهَدُ أَنَّ عَلِىَّ بْنَ أَبِى طَالِبٍ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ حَقّاً حَقّاً ، وَأَنَّ الْأَئِمَّةَ مِنْ وُلْدِهِ هُمُ الْأَئِمَّةُ الْهُداةُ الْمَهْدِیُّونَ ، غَیرُ الضَّالِّینَ وَلَا الْمُضِلِّینَ ، وَأَنَّهُمْ أَوْلِیاؤُکَ الْمُصْطَفَونَ ، وَحِزْبُکَ الْغالِبُونَ ، وَصِفْوَتُکَ وَخِیَرَتُکَ مِنْ خَلْقِکَ ، وَنُجَبَاؤُکَ الَّذِینَ انْتَجَبْتَهُمْ لِدِینِکَ ، وَاخْتَصَصْتَهُمْ مِنْ خَلْقِکَ ، وَاصْطَفَیْتَهُمْ عَلىٰ عِبادِکَ ، وَجَعَلْتَهُمْ حُجَّةً عَلَى الْعالَمِینَ ، صَلَواتُکَ عَلَیْهِمْ وَالسَّلامُ وَرَحْمَةُ اللّٰهِ وَبَرَکاتُهُ؛ اللّٰهُمَّ اکْتُبْ لِى هٰذِهِ الشَّهادَةَ عِنْدَکَ حَتّىٰ تُلَقِّنَنِیها یَوْمَ الْقِیامَةِ وَأَنْتَ عَنِّى راضٍ ، إِنَّکَ عَلىٰ ما تَشاءُ قَدِیرٌ . اللّٰهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ حَمْداً یَصْعَدُ أَوَّلُهُ وَلَا یَنْفَدُ آخِرُهُ ، اللّٰهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ حَمْداً تَضَعُ لَکَ السَّماءُ کَنَفَیْها ، وَتُسَبِّحُ لَکَ الْأَرْضُ وَمَنْ عَلَیْها . اللّٰهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ حَمْداً سَرْمَداً أَبَداً لَاانْقِطاعَ لَهُ وَلَا نَفادَ وَلَکَ یَنْبَغِى وَ إِلَیْکَ یَنْتَهِى ، فِىَّ وَعَلَىَّ وَلَدَىَّ وَمَعِى وَقَبْلِى وَبَعْدِى وَأَمامِى وَفَوْقِى وَتَحْتِى ، وَ إِذا مِتُّ وَبَقِیتُ فَرْداً وَحِیداً ثُمَّ فَنِیتُ؛ وَلَکَ الْحَمْدُ إِذا نُشِرْتُ وَبُعِثْتُ ، یَا مَوْلاىَ . اللّٰهُمَّ وَلَکَ الْحَمْدُ وَلَکَ الشُّکْرُ بِجَمِیعِ مَحامِدِکَ کُلِّها عَلىٰ جَمِیعِ نَعْمائِکَ کُلِّها ، حَتَّىٰ یَنْتَهِىَ الْحَمْدُ إِلىٰ مَا تُحِبُّ رَبَّنا وَتَرْضىٰ . اللّٰهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ عَلَىٰ کُلِّ أَکْلَةٍ وَشَرْبَةٍ وَبَطْشَةٍ وَقَبْضَةٍ وَبَسْطَةٍ ، وَفِى کُلِّ مَوْضِعِ شَعْرَةٍ . اللّٰهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ حَمْداً خالِداً مَعَ خُلُودِکَ ، وَلَکَ الْحَمْدُ حَمْداً لَامُنْتَهىٰ لَهُ دُونَ عِلْمِکَ ، وَلَکَ الْحَمْدُ حَمْداً لَاأَمَدَ لَهُ دُونَ مَشِیَّتِکَ ، وَلَکَ الْحَمْدُ حَمْداً لَا أَجْرَ لِقائِلِهِ إِلّا رِضاکَ ، وَلَکَ الْحَمْدُ عَلىٰ حِلْمِکَ بَعْدَ عِلْمِکَ؛ وَلَکَ الْحَمْدُ عَلىٰ عَفْوِکَ بَعْدَ قُدْرَتِکَ ، وَلَکَ الْحَمْدُ باعِثَ الْحَمْدِ ، وَلَکَ الْحَمْدُ وارِثَ الْحَمْدِ ، وَلَکَ الْحَمْدُ بَدِیعَ الْحَمْدِ ، وَلَکَ الْحَمْدُ مُنْتَهَى الْحَمْدِ ، وَلَکَ الْحَمْدُ مُبْتَدِعَ الْحَمْدِ ، وَلَکَ الْحَمْدُ مُشْتَرِىَ الْحَمْدِ ، وَلَکَ الْحَمْدُ وَلِىَّ الْحَمْدِ ، وَلَکَ الْحَمْدُ قَدِیمَ الْحَمْدِ ، وَلَکَ الْحَمْدُ صَادِقَ الْوَعْدِ ، وَفِىَّ الْعَهْدِ ، عَزِیزَ الْجُنْدِ ، قَائِمَ الْمَجْدِ ، وَلَکَ الْحَمْدُ رَفِیعَ الدَّرَجاتِ ، مُجِیبَ الدَّعَواتِ ، مُنْزِلَ الْآیاتِ مِنْ فَوْقِ سَبْعِ سَمَاواتٍ؛ عَظِیمَ الْبَرَکاتِ ، مُخْرِجَ النُّورِ مِنَ الظُّلُماتِ ، وَمُخْرِجَ مَنْ فِى الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ ، مُبَدِّلَ السَّیِّئاتِ حَسَناتٍ ، وَجاعِلَ الْحَسَناتِ دَرَجَاتٍ . اللّٰهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ غَافِرَ الذَّنْبِ ، وَقَابِلَ التَّوْبِ ، شَدِیدَ الْعِقابِ ذَا الطَّوْلِ ، لَاإِلٰهَ إِلّا أَنْتَ إِلَیْکَ الْمَصِیرُ . اللّٰهُمَّ لَکَ الْحَمْدُ فِى اللَّیْلِ إِذا یَغْشىٰ ، وَلَکَ الْحَمْدُ فِى النَّهارِ إِذا تَجَلّىٰ ، وَلَکَ الْحَمْدُ فِى الْآخِرَةِ وَالْأُولىٰ ، وَلَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ کُلِّ نَجْمٍ وَمَلَکٍ فِى السَّمَاءِ ، وَلَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ الثَّرَىٰ وَالْحَصىٰ وَالنَّوَىٰ ، وَلَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ ما فِى جَوِّ السَّماءِ ، وَلَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ ما فِى جَوْفِ الْأَرْضِ؛ وَلَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ أَوْزانِ مِیاهِ الْبِحارِ ، وَلَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ أَوْراقِ الْأَشْجارِ ، وَلَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ ما عَلىٰ وَجْهِ الْأَرْضِ ، وَلَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ مَا أَحْصىٰ کِتابُکَ ، وَلَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ ما أَحاطَ بِهِ عِلْمُکَ ، وَلَکَ الْحَمْدُ عَدَدَ الْإِنْسِ وَالْجِنِّ ، وَالْهَوامِّ وَالطَّیْرِ وَالْبَهائِمِ وَالسِّباعِ ، حَمْداً کَثِیراً طَیِّباً مُبارَکاً فِیهِ کَما تُحِبُّ رَبَّنا وَتَرْضىٰ ، وَکَما یَنْبَغِى لِکَرَمِ وَجْهِکَ وَعِزِّ جَلالِکَ. لَاإِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ وَحْدَهُ لَاشَرِیکَ لَهُ ، لَهُ الْمُلْکُ وَلَهُ الْحَمْدُ ، وَهُوَ اللَّطِیفُ الْخَبِیرُ. لَاإِلٰهَ إِلّا اللّٰهُ وَحْدَهُ لَاشَرِیکَ لَهُ ، لَهُ الْمُلْکُ وَلَهُ الْحَمْدُ ، یُحْیِى وَیُمِیتُ ، وَیُمِیتُ وَیُحْیِى وَهُوَ حَیٌّ لَایَمُوتُ ، بِیَدِهِ الْخَیْرُ وَهُوَ عَلىٰ کُلِّ شَىْءٍ قَدِیرٌ. أَسْتَغْفِرُ اللّٰهَ الَّذِى لَاإِلٰهَ إِلّا هُوَ الْحَىُّ الْقَیُّومُ وَأَتُوبُ إِلَیْهِ. (ده مرتبه) یَا اللّهُ یَا اللّهُ(ده مرتبه) یَا رَحْمَانُ یَا رَحْمَانُ (ده مرتبه) یَا رَحِیمُ یَا رَحِیمُ(ده مرتبه) یَا بَدِیعَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ (ده مرتبه) یَا ذَا الْجَلالِ وَ الْإِکْرَامِ(ده مرتبه) یَا حَنَّانُ یَا مَنَّانُ (ده مرتبه) یَا حَیُّ یَا قَیُّومُ(ده مرتبه) یَا حَیُّ لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ (ده مرتبه) یَا اللّهُ یَا لا إِلهَ إِلّا أَنْتَ (ده مرتبه) بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ(ده مرتبه) اَللّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ(ده مرتبه) اَللّهُمَّ افْعَلْ بِی مَا أَنْتَ أَهْلُهُ(ده مرتبه) آمِینَ آمِینَ(ده مرتبه) و «ده مرتبه» سوره «توحید». اللّٰهُمَّ اصْنَعْ بِى ما أَنْتَ أَهْلُهُ ، وَلَا تَصْنَعْ بِى ما أَنَا أَهْلُهُ ، فَإِنَّکَ أَهْلُ التَّقْوىٰ وَأَهْلُ الْمَغْفِرَةِ ، وَأَنَا أَهْلُ الذُّنُوبِ وَالْخَطایا ، فَارْحَمْنِى یَا مَوْلاىَ وَأَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ. و «ده مرتبه»:

لَاحَوْلَ وَلَا قُوَّةَ إِلّا بِاللّٰهِ ، تَوَکَّلْتُ عَلَى الْحَیِّ الَّذِی لَایَمُوتُ ، وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِی لمْ یَتَّخِذْ وَلَداً ، وَلَمْ یَکُنْ لَهُ شَرِیکٌ فِى الْمُلْکِ ، وَلَمْ یَکُنْ لَهُ وَ لِیٌّ مِنَ الذُّلِّ وَکَبِّرْهُ تَکْبِیراً.

ترجمه ؛

به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانى‌اش همیشگى است؛ منزّه است خدا و ستایش خاص خداست و معبودی جز خدا نیست و او از هر وصفی برتر و جنبش و نیرویی نیست جز به مدد خدای والای بزرگ، پاک و منزّه است خدا شب هنگام و به گاه روز، پاک و منزّه است خدا صبحگاهان و به گاه عصر، پاک و منزّه است خدا در شامگاه و بامداد، «پاک و منزّه است خدا آنگاه‌که به شب درآیید و گاهی که به صبح برآیید، ستایش برای اوست در آسمان‌ها و زمین و شب هنگام و گاهی که ظهر می‌کنید، هم او که زنده را از مرده بیرون می‌آورد و مرده را از زنده خارج می‌سازد و به زمین پس از مرگش زندگی می‌بخشد و به همین‌گونه شما هم از قبرها بیرون آورده می‌شوید»، «منزّه است پروردگارت پروردگار عزّت، از آنچه او را بدان وصف می‌کنند و سلام بر رسولان و سپاس خدای را پروردگار جهانیان»؛ منزّه است صاحب فرمانروایی و ملکوت، منزّه است صاحب عزّت و اقتدار، منزّه است دارنده بزرگ‌منشی و عظمت، همان فرمانروای بر حق سیطره‌دار، دارای نهایت پاکی، منزّه است خدای فرمانروای زنده‌ای که هرگز نمی‌میرد، منزّه است خدای فرمانروای زنده، دارای نهایت پاکی، منزّه است پاینده‌ی پایدار، منزّه است پایدار پاینده، منزّه است پروردگار بزرگم، منزّه است پروردگار برترم، منزّه است آن زنده‌ی به خود پاینده، منزّه است آن بلند مرتبه‌ی برتر، منزّه است او، بلندمرتبه است از هر زشتی و عیب، پاک و پاکیزه است، پروردگار ما و پروردگار فرشتگان و روح؛ منزّه است آن پاینده‌ی بی‌غفلت، منزّه است آن دانای ناآموخته، منزّه است آن آفریننده دیدنی‌ها و نادیدنی‌ها، منزّه است آن‌که دیده‌ها را دریابد و دیده‌ها او را درنیابند و اوست لطیف آگاه، خدایا، در حالی صبح کردم که از جانب تو بودم در نعمت و خیر و برکت و سلامتی کامل، پس درود فرست بر محمّد و خاندانش و نعمت و خیر و برکات و سلامتی را بر من با نجات از آتش دوزخ تمام کن، شکرگذاری و سلامتی و فضل و کرامتت را همواره تا گاهی که زنده هستم روزی‌ام فرما، خدایا! به نورت هدایت یافتم و به احسانت بی‌نیاز گشته و به نعمتت صبح و شام کردم؛ خدایا! تو را گواه می‌گیرم و گواهی تو مرا بس است و گواه می‌گیرم همه فرشتگان و پیامبران و رسولان و حاملان عرش و ساکنان آسمان‌ها و زمین و همه آفریده‌هایت را بر اینکه همانا تویی خدا، معبودی جز تو نیست، یگانه و بی‌شریکی و اینکه محمّد (درود خدا بر او و خاندانش) بنده و فرستاده‌ی تو است و اینکه تو بر هر چیز توانایی، زنده می‌کنی و می‌میرانی و می‌میرانی و زنده می‌سازی و گواهی می‌دهم که بهشت و دوزخ و برانگیخته شدن مردگان حق است و قیامت آمدنی است که تردیدی در آن نیست و اینکه خدا مردگان را برخواهد انگیخت؛ و شهادت می‌دهم که علی بن ابی‌طالب امیرمؤمنان بر حق بر حق است و پیشوایان از فرزندانش، امامان هدایت‌گر و ره‌یافته‌اند، نه گمراهند و نه گمراه‌کننده و اینکه آنان اولیاء برگزیده تو و حزب پیروز تو و بندگان خالص تو و بهترین انتخاب‌شدگان از میان مخلوقات تواند و بهترین برگزیده‌شدگانی هستند که برای بیان دینت برگزیدی و از میان بندگانت خاص خود ساختی و ایشان را بر بندگانت برگزیدی و بر جهانیان حجّت قراردادی، درود و سلام و رحمت و برکاتت بر آنان باد؛ بار الها! این شهادت را نزد خود برای من ثبت کن تا آن را در روز قیامت بر زبانم جاری کنی درحالی‌که از من خشنود باشی، همانا تو بر آنچه می‌خواهی توانایی. خدایا! تو را سپاس، سپاسی که آغازش بالا رود و انجامش پایان نگیرد، خدایا! تو را سپاس، سپاسی که آسمان برای تو بر دوش کشد و زمین و هرکه بر آن است تو را آنچنان تسبیح کند. خدایا! تو را سپاس، سپاسی همواره و همیشگی که گسست و پایانی برایش نباشد و تنها سزاوار تو باشد و به تو بیانجامد، سپاسی که نمایان شود در دلم و بر تنم و نزد من و با من و پیش از من و پس از من و پیش رویم و بالای سرم و زیر پایم و آنگاه که مرگم فرا رسد و یگانه و تنها مانم سپس فانی شوم؛ و تو را سپاس گاهی که زنده و برانگیخته شوم، ای سرور من، خدایا! و تو را ستایش و سپاس برای همه صفات پسندیده‌ات و بر همه نعمت‌هایت، سپاسی بلند و بی‌پایان‌ که آن را ای پروردگار ما، پسندیده داری و از آن خشنود شوی، خدایا! تو را سپاس بر هر خوردن و نوشیدن و هر دست یافتن و هر بست و گشودن و در برابر هر تار مو که به ما دادی، خدایا! تو را سپاس، سپاسی پاینده به پایندگی‌ات و تو را سپاس، سپاسی که نهایت آن را جز دانشت نداند و تو را سپاس سپاسی که پایان آن را جز مشیتّت نخواهد و تو را سپاس، سپاسی که جز خشنودی تو مزدی برای گوینده‌اش نیست و تو را سپاس بر بردباری‌ات پس از آن‌که دانستی؛ و تو را سپاس بر گذشتت، پس‌ازآنکه بر عذاب توانا بودی و تو را سپاس ای سرچشمه سپاس و تو را سپاس ای به ارث‌برنده سپاس و تو را سپاس ای آفریننده سپاس و تو را سپاس ای نهایت سپاس و تو را سپاس ای پدیدآورنده سپاس و تو را سپاس ای خریدار سپاس و تو را سپاس ای صاحب سپاس و تو را سپاس ای دیرینه سپاس و تو را سپاس ای راست وعده، ای وفادار به عهد، ای سپاه توانا، ای مجد و عظمتت پایدار و تو را سپاس ای بلند پایه، ای پاسخگوی خواسته‌ها، ای فرود آورنده آیات از بالای هفت آسمان؛ ای دارای برکات بزرگ، ای درآورنده نور از دل تاریکی‌ها و ای بیرون آورنده آنان‌که در تاریکی‌هایند به سوی نور، ای دگرگون‌کننده گناهان به نیکی‌ها و بالا برنده‌ی حسنات در مراتب بهشت، خدا! تو را سپاس ای آمرزنده گناه و ای پذیرای توبه و ای عذابت سخت و ای صاحب عطای بی‌حدّ، معبودی جز تو نیست. بازگشت همه به سوی تو است. خدا! تو را سپاس در شب گاهی که روز را می‌پوشاند و تو را سپاس در روز آنگاه که آشکار می‌گردد و تو را سپاس در آخرت و دنیا و تو را سپاس به تعداد همه ستاره‌ها و همه فرشتگان آسمانی و تو را سپاس به شماره ذرات خاک و ریگ و دانه‌ها و تو را سپاس به عدد آنچه در میان آسمان است و تو را سپاس به عدد آنچه در درون زمین است؛و تو را سپاس به میزان وزن آب‌های دریا و تو را سپاس به شماره برگ درختان و تو را سپاس به عدد آنچه روی زمین است و تو را سپاس به تعداد آنچه کتابت برشمرده و تو را سپاس به عدد آنچه دانشت آن را فراگرفته و تو را سپاس به شماره آدمیان و پریان و حشرات و پرندگان و چهارپایان و درندگان، سپاسی فراوان و سپاسی پاک که در آن برکت باشد آن‌چنان‌که پذیری، ای پروردگار ما و خشنود گردی و آن‌چنان‌که سزاوار بزرگواری ذات و بزرگی جلال توست. پس «ده مرتبه» می‌گویى: معبودی جز خدا نیست، یگانه و بی‌شریک است، فرمانروایی و ستایش تنها از آن اوست و اوست، لطیف و آگاه. و نیز «ده مرتبه» می‌گویی: معبودی جز خدا نیست، یگانه و بی‌شریک است، فرمانروایی و ستایش از آن اوست، زنده می‌کند و می‌میراند، می‌میراند و زنده می‌کند و او خود زنده‌ای است که هرگز نمی‌میرد، نیکی به دست اوست و او بر هر چیزی تواناست. آمرزش می‌جویم از خدایی که معبودی جز او نیست، زنده و به خود پاینده است و تنها به سوی او باز می‌گردم. اى خدا، اى خدا اى بخشنده، اى بخشنده اى مهربان، اى مهربان ای پدید آورنده‌ی آسمان‌ها و زمین اى صاحب جلال و بزرگوارى اى مهرورز و صاحب منت اى زنده، اى پاینده اى زنده، اى که شایسته‌ی پرستشى جز تو نیست. اى خدا، اى که شایسته پرستشى جز تو نیست. به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانی‌اش همیشگى است. خدایا! بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست. خدایا! با من آن کن که شایسته‌ی توست. اجابت فرما، اجابت فرما پس می‌گویی: خدایا! با من آن کن که شایسته تو است، نه آن‌که سزاوار من است چه همانا تو شایسته پروا و آمرزشی و من درخور گناهان و خطاهایم، پس به من رحم کن، ای مولای من که تو مهربان‌ترین مهربانانی. و «ده مرتبه»: جنبش و نیرویی نیست جز برآمده از سوی خدا، توکل نمودم بر زنده پاینده‌ای که نمی‌میرد و ستایش خدای را که فرزندی نگرفته و در فرمانروایی شریکی برایش نبوده و از خواری و ناتوانی سرپرستی نداشته است و بی‌اندازه بزرگش شمار.

دعای سیفی صغیر چه خواصی دارد و در چه مواردی خوانده می شود؟

1. از علی ـ علیه السّلام ـ نقل شده است. هرکس دِین و قرض داشته باشد و این دعا را به جهت ادای دین بخواند خدای تبارک و تعالی از خزانة غیبش دین او را اداء نموده، و او آسوده گردد.

2. هرکس آن را در سفر یا حضر بخواند آفتی به او نرسد.

3. و اگر دعا را نوشت و با خودش حمل کند، از شرّ دشمن و دزد و راهزن و هر مفسدی در امان باشد. و اگر این دعا را با شکر یا آبی که از نهری جاری برداشته اند، بخواند و آن را بخورد، باب سعادت بر روی او گشوده شود و اسباب سفر برایش به بهترین وجه فراهم گشته و همنشینی نیک قرین او گردد.

4. خواندن این دعا موجب رستگاری در دو جهان می گردد.

و باز از آن حضرت نقل شده است که فرمودند: در اثنای خواندن دعای سیفی مُلهِم به این حکمت شدم و دانستم که هر خاصیتی در دعای سیفی کبیر است در این کلمات نیز هست.

5. عرفاء می فرمایند: هرکس این کلمات (دعای سیفی) را هر روز یک بار بخواند، از سرّ توحید چیزی بر او منکشف گردد که «لا عینٌ رأت، و لا اُذُن سمعمت» [1] یعنی هیچ چشمی نبیند و هیچ گوشی نشنود . و هرکس صدبار بخواند، صاحب کشف(مکاشفه) می گردد و از اهل یقین می شود. و این کلمات شریفه به جهت داشتن مقاصد و مضامین عالیه توحیدی، تأثیر بسزایی در دل آدمی دارد. و اگر بعد از دعای سیفی کبیر[2] خوانده شود در سرعت اجابت بسیار مجرّب است.[3]

 

دعای سیفی صغیر در کلمات بزرگان و عارفان
1. مرحوم سید هاشم حدّاد. یکی از عرفاء بزرگ، نظرش این بوده که این دعا، آنقدر مضامین قدرتی و سلطنتی دارد که موجب قبض و تنگی صدر می گردد. و نباید بدون اجازه استاد خوانده شود. یعنی معلوم می شود که باید انسان مراحلی از عرفان و سیر و سلوک را بپیماید تا لیاقت و توان خواندن چنین دعائی را داشته باشد. چنان که نقل شده، مرحوم قاضی، به شاگردان خصوصی اجازه می دادند، این دعا را بخوانند.

2. ولی آیة الله مرعشی (ره) و همچنین آیة الله کشمیری، هم خودشان می خوانده اند و به افراد هم توصیه می کرده اند.  

 

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانیاش همیشگى است

رَبِّ أَدْخِلْنِی فِی لُجَّةِ بَحْرِ أَحَدِیَّتِکَ وَ طَمْطَامِ یَمِّ وَحْدَانِیَّتِکَ وَ قَوِّنِی بِقُوَّةِ سَطْوَةِ سُلْطَانِ فَرْدَانِیَّتِکَ حَتَّى أَخْرُجَ إِلَى فَضَاءِ سَعَةِ رَحْمَتِکَ وَ فِی وَجْهِی لَمَعَاتُ بَرْقِ الْقُرْبِ مِنْ آثَارِ حِمَایَتِکَ مَهِیبا بِهَیْبَتِکَ عَزِیزاً بِعِنَایَتِکَ مُتَجَلِّلاً مُکَرَّما بِتَعْلِیمِکَ وَ تَزْکِیَتِکَ وَ أَلْبِسْنِی خِلَعَ الْعِزَّةِ وَ الْقَبُولِ وَ سَهِّلْ لِی مَنَاهِجَ الْوُصْلَةِ وَ الْوُصُولِ وَ تَوِّجْنِی بِتَاجِ الْکَرَامَةِ وَ الْوَقَارِ وَ أَلِّفْ بَیْنِی وَ بَیْنَ أَحِبَّائِکَ فِی دَارِ الدُّنْیَا وَ دَارِ الْقَرَارِ وَ ارْزُقْنِی مِنْ نُورِ اسْمِکَ هَیْبَةً وَ سَطْوَةً تَنْقَادُ لِیَ الْقُلُوبُ وَ الْأَرْوَاحُ وَ تَخْضَعُ لَدَیَّ النُّفُوسُ وَ الْأَشْبَاحُ یَا مَنْ ذَلَّتْ لَهُ رِقَابُ الْجَبَابِرَةِ وَ خَضَعَتْ لَدَیْهِ أَعْنَاقُ الْأَکَاسِرَةِ لا مَلْجَأَ وَ لا مَنْجَى مِنْکَ إِلا إِلَیْکَ وَ لا إِعَانَةَ إِلا بِکَ وَ لا اتِّکَاءَ إِلا عَلَیْکَ ادْفَعْ عَنِّی کَیْدَ الْحَاسِدِینَ ،

پروردگارا مرا در ژرفاى دریاى یگانگى ات، و در میان اقیانوس یکتایى ات وارد ساز، و با نیروى چیرگى سلطنت تنهاى ات توانمند گردان تا به فضاى بیکران رحمتت درآیم، درحالى که در چهره ام درخشندگی های پرتو قرب از آثار حمایتت فروزان باشد و به شوکتت پرشکوه باشم، و به عنایتت عزیز باشم، و به آموزش و پرورشت بزرگ و بزرگوار باشم، خدایا خلعت هاى عزّت و قبولى را بر من بپوشان، و برایم راه هاى پیوند و پیوستگى را هموار کن، و به تاج کرامت و وقار تاجدارم نما، و میان من و شیفتگانت در دنیا و آخرت پیوند انداز، و از نور نامت شوکت و قوّتى به من عنایت کن که دلها و جانها مطیع من گردند، نفوس و بدنها نزد من فروتن شوند، اى آن که گردن گردنکشان برایش خوار گشته، و پادشاهان در پیشگاهش فروتن شده اند، پناهگاه و راه رهایى از تو جز به تو نیست و کمکى نیست جز از تو، و تکیه گاهى نیست جز بر تو، خدایا! بداندیشى حسودان،

وَ ظُلُمَاتِ شَرِّ الْمُعَانِدِینَ وَ ارْحَمْنِی تَحْتَ سُرَادِقَاتِ عَرْشِکَ یَا أَکْرَمَ الْأَکْرَمِینَ أَیِّدْ ظَاهِرِی فِی تَحْصِیلِ مَرَاضِیکَ وَ نَوِّرْ قَلْبِی وَ سِرِّی بِالاطِّلاعِ عَلَى مَنَاهِجِ مَسَاعِیکَ إِلَهِی کَیْفَ أَصْدُرُ عَنْ بَابِکَ بِخَیْبَةٍ مِنْکَ وَ قَدْ وَرَدْتُهُ عَلَى ثِقَةٍ بِکَ وَ کَیْفَ تُؤْیِسُنِی [تُوئِسُنِی ] مِنْ عَطَائِکَ وَ قَدْ أَمَرْتَنِی بِدُعَائِکَ وَ هَا أَنَا مُقْبِلٌ عَلَیْکَ مُلْتَجِئٌ إِلَیْکَ بَاعِدْ بَیْنِی وَ بَیْنَ أَعْدَائِی کَمَا بَاعَدْتَ بَیْنَ أَعْدَائِی اخْتَطِفْ أَبْصَارَهُمْ عَنِّی بِنُورِ قُدْسِکَ وَ جَلالِ مَجْدِکَ إِنَّکَ أَنْتَ اللَّهُ الْمُعْطِی جَلائِلَ النِّعَمِ الْمُکَرَّمَةِ لِمَنْ نَاجَاکَ بِلَطَائِفِ رَحْمَتِکَ یَا حَیُّ یَا قَیُّومُ یَا ذَا الْجَلالِ وَ الْإِکْرَامِ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى سَیِّدِنَا وَ نَبِیِّنَا مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ أَجْمَعِینَ الطَّیِّبِینَ الطَّاهِرِینَ

و تیرگی هاى شرّ دشمنان را از من دور کن، و به من مهر ورز زیر سراپرده هاى عرشت، اى گرامى ترین گرامیان، ظاهر هستى ام را در به دست آوردن خشنودیت تأیید کن، و قلب و نهادم را با آگاهى بر راه هاى رسیدن به پیشگاهت روشن فرما.

خدایا چگونه از در خانه ات مأیوس و ناامید بازگردم درحالى که با اعتماد به تو وارد آن شدم، و چگونه از عطایت ناامیدم میکنی درحالیکه مرا به دعا در پیشگاهت فرمان دادى، اینک به تو روى آورده ام و از تو پناه می جویم بین من و دشمنانم دورى انداز، چنان که بین دشمنانم دورى انداختى، به نور پاک و عظمت و بزرگوارى ات دیدگان دشمنانم را از دین من نابینا کن، به یقین تو خداى عطابخش نعمت هاى بزرگ و باارزش به بندگان نجواگر خویش هستى، که با لطائف رحمتت تو را مى خوانند، اى زنده، اى پاینده اى صاحب بزرگ و کرامت و درود خدا بر مولاى ما و پیامبر ما محمّد و بر خاندان پاک و پاکیزه اش همه و همه.